Opis fabuły: Księżniczka Yona żyje na zamku Hiryuu w spokoju, pławiąc się w luksusach. Jest całkowicie bezpieczna od problemów pozornie pokojowego Królestwa Kouki będącego pod panowaniem jej ojca, króla Ila. Wkrótce jednak, nagłe morderstwo władcy i zdrada jej ukochanego kuzyna Su-wona stawiają Yonę w śmiertelnym zagrożeniu i zmuszają dziewczynę do ucieczki. Księżniczka wyrusza w podróż, mając u boku jedynie jej przyjaciela z dzieciństwa i ochroniarza, Haka. Wkrótce odkrywa ona, że Królestwo Kouka nie jest wcale takie doskonałe, jak sądziła. W obliczu szerzących się w państwie ubóstwa, konfliktów i korupcji, chęć odzyskania tronu pozostaje jedynie odległym marzeniem.
Moja opinia: To już kolejna seria o perypetiach młodego królewskiego potomka, jaką oglądam w ostatnim czasie. W połowie sezonu zimowego zabrałam się za serię wydaną na wiosnę 2015 roku, a mianowicie "Arslan Senki (TV)". "Akatsuki no Yona", o którym chcę napisać dzisiaj, bardzo przypominał mi właśnie to anime. Później, po zapoznaniu się z przygodami Arslana, nadszedł czas na dzielną księżniczkę Finé i jej czarownicę w "Shuumatsu no Izetta". Jak tytuł o księżniczce Yony wypada na tle dwóch pozostałych? No cóż, muszę przyznać, że znajduje on najlepsze miejsce w moim sercu. Nie jest to jednak seria pozbawiona wad i nie stanie się moją ulubioną.
Fabuła opiera się na pewnym, sprawdzonym już schemacie: królewska dziedziczka z pewnego powodu musi uciec z zamku, w którym do tej pory bezpiecznie żyła i udać się w podróż, podczas której wiele może ją zaskoczyć. Trzeba przyznać, że wykorzystanie tego motywu pozwala na zbudowanie naprawdę interesującej fabuły wokół stabilnej osi. Anime zdecydowanie mnie wciągnęło już od pierwszego odcinka, chociaż podchodziłam do niego z pewną rezerwą. Dałam się porwać przygodom Yony i Haka, ale także reszty ekipy, którą wkrótce zbiorą (co nie jest spoilerem, a raczej oczywistym faktem, biorąc pod uwagę ukazanie owych postaci na licznych grafikach promujących serię czy w samym openingu). Z zaciekawieniem włączałam kolejne epizody i byłam zwyczajnie ciekawa, z czym jeszcze bohaterowie będą musieli się zmierzyć.
W tej chwili jednak przejdę do mniej przyjemnej części recenzji (czy tam opinii - nazwijcie to jak chcecie). Coś, co mnie kompletnie rozczarowało, to zakończenie. Fabuła urywa się w momencie, wydawałoby się, kluczowym. Z drugiej strony, twórcy pozostawili sobie niezwykle szeroko otwartą furtkę do drugiego sezonu. Bo "Akatsuki no Yona" aż prosi się o kontynuację! Szczególnie biorąc pod uwagę fabułę z pierwowzoru, mangi autorstwa Mizuho Kusanagi, która jest dużo dalej niż ostatni odcinek adaptacji. Osobiście żywię ogromne nadzieje, że twórczy pokuszą się o powiedzenie "B", skoro "A" już dawno wybrzmiało. Oczekuję na informacje o wydaniu drugiego sezonu! No ale urwanie wątku to nie jedyny mankament, o którym chcę napisać. No cóż, drugą z tych spraw można potraktować bardzo różnie, według mnie jednak wprowadzały pewien chaos: liczne retrospekcje. Ja rozumiem, wytłumaczenie widzowi co, jak i dlaczego, ale wprowadzanie scen z dzieciństwa bohaterów wydało mi się nazbyt nieuporządkowane.
Warto wspomnieć o elemencie, który stanowi właściwie podstawę całości (obok osi fabularnej, o której napisałam wcześniej), a mianowicie o postaciach. Zacznijmy od głównej bohaterki i jednej z stosunkowo niewielu kobiet, które pojawiły się na ekranie w ciągu dwudziestu czterech odcinków. Mowa oczywiście o Yonie, czerwonowłosej księżniczce Kouki. Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej osobistości. Fakt faktem, jestem w stanie zrozumieć jej rozchwianie emocjonalne biorąc pod uwagę to, przez co przeszła, z drugiej strony jednak były momenty, kiedy bardzo irytowało mnie jej zachowanie. Dziewczyna ma szesnaście lat i płacze niezwykle często, co niektórych może doprowadzać do szewskiej pasji. Dziwię się pewnej Grzmiącej Bestii, że jest w stanie z nią wytrzymać. A jeśli mowa o tej postaci, Hak... Hak mnie urzekł. Mam słabość do tego typu panów na ekranie i, mimo że staram się być obiektywna, nie wychodzi mi to. Odstawiając emocje na bok, ten młody mężczyzna wydaje się wręcz chodzącym ideałem: silny, lojalny, z poczuciem humoru, przystojny. Po bliższym przyjrzeniu się można zauważyć, że czegoś mu jednak brakuje. Dostrzegamy, że takie ideały nie istnieją i że został wykreowany tylko po to, aby podbijać kobiece serca (i chronić naszą płaczliwą księżniczkę przy okazji).
Rozprawiając o bohaterach nie sposób nie wspomnieć o czterech smokach i Yunie - ludziach, którzy tworzą dosyć sporą część ekipy stojącej u boku głównej bohaterki. Poznajemy pięć różnych charakterów, wywodzących się z najróżniejszych środowisk i niosących różne, nierzadko ciężkie, bagaże doświadczeń. O ile żaden ze smoczych wojowników mnie szczególnie nie urzekł - ot, byli, może czasem wprowadzali humorystyczne elementy i posuwali fabułę do przodu, o tyle Yun naprawdę przypadł mi do gustu. Młody chłopak, który może i nie jest silny fizycznie, ale za to nadrabia sprytem i innymi przydatnymi umiejętnościami, a do tego sam o sobie twierdzi, że jest bishounen (bishounenem? nie wiem jak to odmienić). Nie sposób pominąć też Su-wona, wydawać by się mogło - głównego antagonistę, dosyć złożoną i niejednoznaczną postać. Przyznaję, że właściwie do końca serii nie byłam w stanie odczytać jego prawdziwych intencji (właściwie nadal tego nie potrafię), nie potrafię napisać, jaka jest jego prawdziwa twarz. Ten młody człowiek to też powód, dla którego bardzo chcę drugi sezon "Akatsuki no Yona". Chcę go lepiej poznać, chcę dowiedzieć się, jakie są jego cele i jaki ma stosunek do ludzi, których znał z dzieciństwa.
Muzyka... Soundtracki w tym anime są naprawdę przepiękne, a dodatkowo świetnie współgrają nie tylko z aktualnymi wydarzeniami rozgrywającymi się na ekranie, ale też z klimatem wschodniego królestwa. Muzyki z openingów czy endingów jestem w stanie słuchać do znudzenia, a w szczególności utworu "Yoru" zespołu vistlip. Tak, moja miłość sprzed lat do japońskiego rocka, choć pozornie już pogrzebana, czasami jednak potrafi się odezwać. Kreska i animacja są naprawdę w porządku, całość jest niezwykle przyjemna dla oka. No i nie zabraknie tutaj haremu przystojnych panów! W końcu mamy do czynienia z tytułem zakwalifikowanym jako shoujo, czyli wyprodukowanym z przeznaczeniem dla dziewcząt. Kto jak kto, ale przedstawicielki płci pięknej lubią czasem podglądać pięknych panów, chociażby jedynie w wersji animowanej.
"Akatsuki no Yona" to seria godna polecenia. Znajdziemy tu sporo akcji i przygód, równie dużo humoru, który szczególnie mnie urzekł, no i oglądanie całości sprawia naprawdę dużo frajdy. Urzekać też może świetny klimat całości, który fanom fantasy czy wschodu powinien przypaść do gustu. Ja jestem oczarowana tym tytułem i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że warto obejrzeć. Czasem można przymknąć oko (albo oba) na humorki głównej bohaterki i czerpać naprawdę sporo radości z śledzenia perypetii Yony, Haka i reszty.
★★★★★★★✰✰✰
Metryczka: liczba epizodów: 24; emitowane: 07.10.14 - 24.03.15 (jesień 2014); pierwowzór: manga ("Akatsuki no Yona" Mizuho Kusanagi); reżyseria: Kazuhiro Yoneda, Studio Pierrot
